TURGUTLU MANİLERİ
ÜZÜM KESİMİNDE SÖYLENEN MANİLER
1
Kasabanın bağı var
Etrafında narı var
Her seven yârini almış
Benim yârimin nazı var
Üzümü taşır sepet
Buğdayın içi un olur kabuğu kepek
Senin yârin kara üzüm
Benim yârim kokulu misket
Turgutlu’yu gören çal dağı
Ovası düzdür üzüm bağı
Bu yıl üzümler bol oldu
Oynayı verin amca dayı
Üzümler durmaz çuvalda
Satalım çarşı pazarda
Kazandığın liraları
Kaybetme keyatta zarda
2
Bağ diktim asma oldu
Kolları üzüm doldu
Ben yârimi alacam
Başkası saçımı yoldu
Kasabanın üzümüyüm
Gönül bağının bülbülüyüm
Gönül bağım sana açık
Başkasına sürgülüyüm
Üzümlerim âmânda al bal olmuş
Salkım salkım eymiş dalı
Bu yıl düğünü yapalım
Takalım sarı liraları
Kasabanın bağı bahçesi
İçinde vardır Hatçesi
Hatçe üzümleri sata sata
Boynunda çoktur akçesi
DERLEYEN: İbrahim ŞAN
YÖREMİZE ÖZGÜ BİLMECELER
Ucacıcık adamcıklar, başlarında tablacıklar (Çivi).
Yağsız deve yağdan ölmüş, ne yerde ölmüş ne gökte ölmüş, sabaha bir saat kala, akşamda ölmüş (Yağsız devenin yükü yağmış, köprü üstünde ölmüş. Köprü de sabah köyünden akşam köyünü birbirine bağlıyormuş. Akşam tarafında ölmüş).
Evde eğri, dağda doğru ( Kırma Tüfek).
İçi var dışı yok, dayak yer suçu yok.(Davul).
Dal üstünde karatavuk (zeytin).
Dağdan gelir taştan gelir, kıçı yamalı eniştem gelir.(Kestane).
Dal üstünde kilitli sandık (Ceviz).
İçi taş, dışı taş, ha dolaş ha dolaş (Minare).
Altı mermer üstü mermer, içinde bir hanım gezer (Kaplumbağa).
Yeraltında dedem sakalı (Pırasa).
Yeraltında yağlı kayış (Yılan)
Kaynak: http://www.turgutlu.biz/kultur/turgutlu-manileri
